น้ำมันก๊าด

น้ำมันก๊าดเป็นของผสมของไฮโดรคาร์บอนที่มีจุดเดือดตั้งแต่ 150-300 องศาเซลเซียส ซึ่งมีทั้งพาราฟิน, แนฟธา และอะโรมาติกส์ผสมในอัตราส่วนต่างๆกัน แล้วแต่ที่มาของน้ำมันดิบ ในภูมิประเทศเมืองหนาว น้ำมันก๊าดถูกใช้เป็นเชื้อเพลิง ทำความร้อน ให้ความอุ่นในอาคารบ้านเรือน ต้มน้ำ ส่วนในเขตเมืองร้อน เช่น ประเทศไทยน้ำมันก๊าดยังใช้จุดตะเกียงตามชนบทที่อยู่ห่างไกลและไฟฟ้ายังไปไม่ถึง  นอกจากนี้ยังนิยมใช้งานอุตสาหกรรมบางชนิด   ที่ต้องการการเผาไหม้ของเชื้อเพลิงที่สะอาด เช่น  อุตสาหกรรมกระเบื้องเคลือบเซรามิคและอื่นๆ

คุณสมบัติของน้ำมันก๊าด: ต้องสะอาด ไม่มีตะกอนหรือสิ่งไม่บริสุทธิ์  อันจะเป็นสาเหตุให้เกิดการอุดตันแก่วาล์วและหัวฉีดน้ำมัน  หรือรูสำหรับให้น้ำมันระเหยตัวขึ้นไปเผาไหม้ได้ และต้องมีความคงตัวสูงเพื่อให้เก็บไว้ในถังได้นาน การเปลี่ยนสีของน้ำมันในระหว่างการเก็บ หมายถึง น้ำมันมีความคงตัวไม่ดี นอกจากนี้ ถ้ามีพวกน้ำมันหนักๆ เช่น น้ำมันดีเซล เจือปนอยู่เพียง 0.5% ก็สามารถทำให้หัวฉีดมีคราบคาร์บอนเกาะติดและอุดตันมากเกินไป

คุณสมบัติของน้ำมันก๊าด

• จุดควันหรือจุดให้ควัน (Smoke Point) คือความสูงของเปลวไฟในตะเกียงมาตรฐานก่อนเริ่มเกิดควัน จุดให้ควันสูงหมายถึง น้ำมันก๊าดให้แสงสว่างได้ดีโดยไม่มีควัน
• จุดวาบไฟ (Flash Point) ไม่ต่ำนัก เพื่อความปลอดภัยแก่ผู้ใช้และการเก็บรักษา น้ำมันก๊าดจึงจัดเป็นน้ำมันประเภทกึ่ง น่ากลัวอันตราย ต้องเก็บในถังใต้ดินในกรณีที่ใช้ในงานอุตสาหกรรม การหาจุดวาบไฟสำหรับน้ำมันที่เบา เช่น น้ำมันก๊าดนี้จะใช้ TAG CLOSED TESTER ตามวิธี ASTM D 56
• ปริมาณกำมะถันต่ำเพื่อมิให้ปล่องตะเกียงเกิดเป็นฝ้าขาว  และมิให้เป็นอันตรายแก่ผู้ใช้ในกรณีที่สูดหายใจเอากำมะถันออกไซด์เข้าไปในปริมาณมากๆ  ทดสอบด้วยวิธี ASTM D 1266
• การกลั่นหรือช่วงจุดเดือดที่เหมาะ ช่วยให้น้ำมันระเหยไปตามไส้ตะเกียง จุดติดไฟได้ง่าย และไม่มีส่วนหนักๆ (จุดเดือดสุดท้าย) มากเกินไป ซึ่งจะระเหยช้า เปลวไฟเข้าใกล้ไส้ตะเกียงทำให้ไส้ตะเกียงแข็งจนอาจติดไฟและเกิดควันเขม่าได้
• สีน้ำเงิน ถูกเติมเพื่อป้องกันการนำไปปลอมปนกับน้ำมันเบนซินหรือน้ำมันดีเซล